Шаргал навчис эргэлдэн унахдаа гунигладаг болов уу

Шаагин орох хүйтэн бороонд мөрөөдлөө санадаг болов уу....

Чамдаа очно гэсэн үгэндээ амлуулаад

Чин зүрхэндээ чиглэх зүгээ даатгасан...

Эрдмийн өргөөний үүдээр

Эрхэмсэг алхан орох 

Энхрий бяцхан үрээ харахад 

Энэ мөчид хосгүй баяраар сэтгэл минь баясан

Эгэлгүй зүрх минь цусаар дүүрэн эргэлдэнэ...

Навчис шаргалтан намар ирснийг 

Салхиний аясаар найган ганхах мододын дуунаас сонсохуйд

Нандин бүхнийг сэтгэлээс сэдрээх мэт 

Зүрхний гүнд эмзэглэнэ

Дуртай намраасаа холдож чадахгүйг би хэдий мэдэх ч

Дундаршгүй их амьдралын далайд

Зүг чиг юугаан олон ядах өчүүхэн навч адил хөвнөм...

Зах хязгааргүй өнгө алаглах

Цэцэгсийн хивсэн дээгүүр

Зүйрлэшгүй сайхан чамдаа

Эрхлэн хөрвөөх зүүдээ манах жаргалтай